Tradycja obchodzenia Święta Dyni wywodzi się z pogańskiego celtyckiego obyczaju. W ten dzień żegnano lato i witano zimę - palono ogniska oraz odprawiano modły za dusze zmarłych. W XIX wieku tradycja powędrowała, wraz z Irlandczykami, do Stanów Zjednoczonych, gdzie do dziś to święto jest obchodzone najhuczniej w świecie. A my, czyli uczniowie klas I-III, poznając różne zwyczaje innych narodów , także bawiliśmy się dyniami , drążąc je, wycinając i rozmawiając o różnych tradycjach obchodzenia świąt w związku przesileniem przyrody.

Dynie przypłynęły do Europy z Ameryki tuż za Kolumbem i w Polsce ta roślina jest znana od XVI w., ale nie była nigdy zbyt popularna. Uprawiano ją głównie w przydomowych ogródkach. Dynia ma dużo wapnia, potasu, witamin, a beta-karotenu więcej nawet niż marchew. Dynia jest wdzięczna w uprawie. Wymaga co prawda żyznej ziemi i sporo wilgoci, ale jest bardzo wydajna. Na jednym krzaczku rośnie kilka złocistych kul, w zależności od odmiany ważących po kilka, kilkanaście lub kilkaset kilogramów. Owoce dyni olbrzymiej osiągają gigantyczne rozmiary. W Ameryce, gdzie jest najwięcej hodowców, odmiana Atlantic Giant Pumpkin osiągnęła rekordowe 782,5 kg. W Polsce największą dynię, ważącą 493 kg, wyhodował Jan Styra.

Żródło- internet,źprac. M.Ch